بازنشسته ای که باز،نشسته شد.

صفیر دلوار : در فرهنگ لغت بازنشستگی به معنی کناره‌گیری از ادامه شغل در اثر بالا بودن سن و گاه در پی بیماری و ازکارافتادگی است. و این مرحله(بازنشستگی) یکی از مراحل در زندگی اداری و اجتماعی همه جوامع بشری است و بی شک ایران عزیز نیز از این قاعده مستثنی نیست. (و متاسفانه بازنشستگان عزیز علرغم اندوخته علمی و تجربه ای که دارند از آنها استفاده نمی شود فقط در اندک مواردی ، که آنهم محدود است و مابقی بالجبار به شغل های غیر مرتبط روی می آورند.)

و نا گفته  عشق و امید در دل کسانی که با گامهای محکم دوران  مختلف را تجربه کرده اند پیداست واین همان ارزش واقعی انسان است که حضرت علی(ع)  در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ أمْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ» / «ارزش هر انسانی به اندازه‌ی چیزی است که دوست می‌دارد».

جناب آقای حسین نامور نیز که روزگار را با اشتغال در کسوت کارمند جزء در بانک صادرات آغاز کرد ولی چون به کارش عشق و علاقه داشت مصداق فرمایش گهربار مولای متقیان گردید و ارزش خود را در مجموعه کاری خویش حفظ کرد و با این هنرمندی توانست به درجات عالیه نائل آید و با نشان دادن حسن نیت خویش چون دايي بزرگوارش (سردارشهیدرییسعلی دلواری) اعتماد مسؤلین امر را جلب نماید وآخرالامر نیز با عزت و افتخار در سمت مدیرعامل بانک صادرات استان بوشهر بازنشسته شود.

اگر چه ایشان به حکم دولتی بازنشسته ولی به حکم ادب و احترام ، شایستگی و لیاقت باز، نشسته شدند.

و قطعا"باز، نشستن ایشان در کسوت مدیر منطقه 11بانک شهر منطقه خوزستان ، نشان از درک وشناخت صحیح مدیران این بانک از شخصی است که تجربه های طلایی اش را در دوران مدیریتش رصد کرده بودند و به این نقطه رسیده بودند که دانش و  تجربیاتش در پیشبرد اهداف این بانک می تواند مثمرالثمر باشد که با عزت و احترام از وی دعوت نموده و بر اریکه خدمت نشاندند و این است که نگارنده معتقد است نامور ؛ بازنشسته ای است که باز، نشسته شد.

صفیر دلوار نیز ضمن آرزوی عاقبت بخیری ، سلامتی و توفیق روز افزون ایشان که مایه عزت و آبروی استان بوشهر ، تنگستان عزیز و افتخار دلوار(زادگاه سردار جنوب شهید رییسعلی دلواری) است را از درگاه احدیت خواستار است 

به قلم : حسن شورکی